Stoici scilicet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid enim possumus hoc agere divinius? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Bork: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Explanetur igitur.: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Et qui ipsi sibi bellum indixissent, cruciari dies, noctes torqueri vellent, nec vero sese ipsi accusarent ob eam causam, quod se male suis rebus consuluisse dicerent.

Ergo nata est sententia veterum Academicorum et
Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum naturam
vivere, id est virtute adhibita frui primis a natura datis.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ecce aliud simile dissimile. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Duo Reges: constructio interrete.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Verum hoc idem saepe faciamus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.